Daar gingen we een reis door de tijd maken. Ik wist
niet dat alles zo lang heeft geduurd. Van eencellige bacterie tot de mens van nu.
Ik vond het een erg spannend verhaal omdat het leven een paar keer bijna afgelopen was.
En dan kwamen er weer een paar goede oplossingen om weer een tijdje door te kunnen gaan.
Toen de oersoep op was gingen ze van de zon leven. En toen er te veel zuurstof kwam gingen ze de
zuurstof inademen.
Later heb ik een tekening gemaakt waarin ik liet zien dat ik me door het verhaal heel groot
maar ook heel klein voelde.
Groetjes Teije
Een mooie evolutiewandeling
Op de stralende zondagmiddag van 9 september gingen we met 13 deelnemers het avontuur aan van een wandeling door de evolutie. De start was toepasselijk bij de ingang van het museum Naturalis, de schatkamer van de natuurlijke historie en de diversiteit van het leven op aarde.
Met elke stap die we zetten gingen we 10 miljoen jaar vooruit in de tijd, te beginnen vanaf het ontstaan van de aarde 4.5 miljard jaar geleden. We passeerden diverse bruggetjes die symbool stonden voor belangrijke mijlpalen in de evolutie. De eerste brug markeerde het ontstaan van het eerste leven in de vorm van eencellige bacteriën. Bij volgende bruggen leerden we over de grote creativiteit en veerkracht van het prille leven. Steeds weer wist het leven een crisis, zoals voedselschaarste, te overwinnen door nieuwe vondsten. Zoals de ontdekking van fotosynthese of de eerste vormen van samenwerking in meercellige organismen. Langzaam maar zeker ontstond er zo, door een wonderbaarlijk proces van zelforganisatie, een steeds grotere diversiteit aan levensvormen. Ook als een grote natuurramp tot een massaal uitsterven leidde, wist het leven zich steeds weer te herstellen en verder te ontwikkelen. Tot en met het punt, zo’n 3.5 miljoen jaar geleden, dat de eerste mensachtigen op het toneel kwamen en zich ontwikkelden tot het mensenras wat wij nu zijn, Homo Sapiens.
Na de wandeling vertelde iedereen aan de hand van een tekening wat de wandeling voor hem of haar betekend had. Prachtige inzichten leverde dat op. De een was vooral geraakt door de onstuitbare creatieve energie die door het hele evolutieverhaal heenloopt. Een ander voelde zich gesterkt in haar inzet voor een meer duurzame samenleving waarin we goed met de aarde omgaan. Eén van de kinderen, Teije van 12 jaar, drukte het misschien nog wel het mooiste uit: “In dit evolutieverhaal voel ik me klein maar toch ook heel groot.
Ik heb geleerd dat er altijd weer oplossingen zijn voor problemen, dat geeft me hoop dat het goedkomt met de aarde.”
Lisette van der Wel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten